Yazı işte...

gecenin bi vakti olmuş gözlerim yorgunluktan ve uykusuzluktan ağrıyor ve ben klavye başındayım bu satırları yazıyorum? İçimde kocaman bir boşluk var sanki...Neyin nesi neyin sıkıntısı bu hiç bilmiyorum... "Daral geliyo" dediklerinden işte... Adı konmamış duygular gibi... Aşk gibi... Bambaşka hayatların insanlarıyız çok zamandır... Kendi telaşlarımız heyecanlarımız  var... Çoğu zaman aklıma bile gelmiyorsun üstelik... Ama geldiğin vakit işte beni böyle perişan ediyorsun... Hüzünlere salıyorsun adı konmamış tüm duyguları bir bir toplatıyorsun... Bunları yaptığından haberin bile yok üstelik.... Olsun varsın....

Kimden duydum yada belki bir yerde okudum bilmiyorum... Şöyle kalmış aklımda.... " Sev ... Çok sev eğer karşılığı varsa mutlu olursun... Eğer karşılığı yoksa uzaklaş.... Derinlere göm duyguları... Ama sakın öldürme"

işte tamda böylesi benim hissettiklerim,dillendiremediklerim...Konuşup anlatamadıklarım,konuşurken lafı bir türlü buralara getiremediğim zamanlar gibi..
şimdi düşünüyorum çok uzun zamandır yoksuneski zamanlar geliyor aklımagülüşmelerimiz.heyecanlarımız,kavgalarımızçocukça şeylere saatlerce güler olmadık yerde birbirimizi sinir ederdik...Herşeyden çok dost gibiydik, açılmamış duyguların arkasında iyi ki varsındın... Vardın işte... Elimi uzatsam ordaydın... Hiç uzatamadım... Sevemedim ki ben seni... Ordaydın vardın.... Vardın işte ama olmadı yapamadım... yeterince sevemedim ki ben seni... Uzattığın eli tutamadım... Yarıda bıraktım darmadağın oldum çok zaman ama hep neşeli olmam gerekti bana giydirilen elbise buydu çünkü... her zaman taşımalıyım bu elbiseyi...

yazdıkça rahatlıyor mu insan? söylemek istediklerini bir bir sıralayınca geçiyor mu acıların bir kısmı?....
hüzünler bizi terketmedi.... elhamdülillah....