Ah Hayat...

  Bazen kendin için bir şeyler yap diyorum.. Sonra durup düşününce evet kendim için geziyorum diyorum. İstanbulun altını üstüne getirdiğim doğrudur. Çoğu zaman tek gezmek keyifli gelmez insanlara ama benim için bu eğlenceli olmaya başladı. Arkadaşların çoğu zaman birbirlerine uyması zor olabiliyor. Biri uyarsa diğeri uymuyor kimseyle plan yapmamaya karar verdim epeydir. Kendi planımı kendim yapıp yola çıkıyorum artık Allah ne nasip ettiyse.

   İstanbulda yaşayıp denizi görmeden durmak biraz sabır işi gerçekten. Ben yapamıyorum Oturduğum yer denize kıyısı yok ama haftada en az 3 veya 4 kez o deniz görülecek arkadaş. Yoksa moralim bozuk oluyor kendimi garip hissetmeye başlıyorum sanki bir görevim vardı da yapmamışım gibi. 

   Kış ayları biraz zorlu geçiyor saatler kısalıp erkenden akşam olduğu için iş çıkışı gidip gezmek pek mümkün olmuyor çünkü. Neyse baharı beklemek de güzel. Bir şeyleri beklemeden ne zaman geçiyor ne hayat... Hep bir beklemek hep bir özlemek yaşam....

   Elinizde imkan varken...Zaman varken kendiniz için bir şeyler yapın.. En azından gezebilirsiniz benim gibi :))

Fotoğraf bana ait bir ara çektiğim resimleri sizlerle paylaşmalıyım sanırım :))

2021 e bir kaç satır

 Yıllar akıp gidiyor. Zamanın ne çabuk geçtiğini fark edemiyoruz bile.yine uzun zamandan sonra bloguma bakım dedim en son 2020 aralık ayında bir şeyler paylaşmışım neredeyse 1 yıl olacakmış ki yakaladım zamanı :)) 

Düşündüğüm zaman 2020 aralıktan beri hayatımda ne değişti.... Hiç bir şey sanırım. bu iyi bir şey mi kötü bir şey mi göreceli bir bakış açısı. bana göre sıkıntı yok hayatımın bir düzeni olmasını seviyorum. Alıştığım rutinde yaşamak beni güvende hissettiriyor. Ara sıra çalkantılı olsada bir karmaşa içerisinde savrulmaktan iyidir bence.

Geriye dönüp baktığımda kaybettiklerimde var kazançlarımda var. dünyanın düzeni bu birşeyleri kaybetmeden yeniye yer açılmıyor. Bu bazen sancılı dönemlerden geçmemize neden olsada ileri gitmek her zaman iyidir. Sadece kaybettiğim dostluklarıma üzülüyorum sanki hiç bitmeyecek gibi yeri gelince kırdığım üzdüğüm insanları şimdi özlüyorum. Kim bilir onların akıllarına bile gelmiyorum belkide. gerçi bende çok düşünüyor değilim de :)) heralde gerçek dostluk olsa bitmezlerdi.Şimdi bunu neden söyledim bu burda olmadı hiç :))) neyse buda kusur kalsın bir şey olmaz nasıl olsa kimse okumuyor. bir yıl sonra geldiğimde kendim okurum bakalım ne düşüneceğim :)))

İşte böyle canlar.. napalım diyecek sözümüzde tükendiyse noktayı koyup kaydedip çıkalım... Allah ömür verirse nasip olursa bir ara uğrarım. Tekrar görüşene kadar sağlıcakla efenim...